۲۱ مهر ۱۳۹۱


محمود می گوید تصور کن تیرهای چراغ برق را که یک سری آدم از آنها آویزانند و دار زده شدند...وقتی دار زده شدند دیگر لباس ندارند که ما بفهمیم آخوندند،فقط آدمند...خیلی تصویر ترسناکی است ، تهران را تصور کن که این شکلی شده باشد و به هر تیر چراغش یک آدم آویزان...این جمله را ،خیلی شنیده ام از آدمها،شاید برای خالی کردن خشمشان،که همه ی آخوندها را باید دار زد...ولی من می ترسم خیلی می ترسم از آن روزی که مردم واقعاً بتوانند این تصورشان را به حقیقت تبدیل کنند، مردمی که می روند هزار هزار، اعدام تماشا کنند کله ی سحر، حتماً می کنند این کار را...من از مردمانمان می ترسم ...با این مردم ،داشتن این قانون ها هم هیچ عجیب نیست و بهنود ها و آرش ها حالا حالا ها پای چوبه دار می روند و هزار هزار به تماشا...جای ِ کوهیار ها هم که توانستند چند زندگی را نجات دهند از دار، که حقوق بشر را می خواستند فقط، 350 اوین است...ده اکتبر روز جهانی لغو مجازات اعدام بود...
من از آن روز تهران که رسیدن به آن هیچ محال و دور نیست میترسم...