بیست و دوم پاییز
۲۰ بهمن ۱۳۹۰
بعضی لحظه های زندگی چه دردی دارد،وقتی که انقدر، دردم می آید اشکهایم میدانند که به سهمیه سالی یکبارشان رسیده اند و جوری می آیند که انگار سر نباریدن ندارند و من دیگر حتی نمی ترسم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر